Helena Villar Janeiro_ Sopas de unto

[doceasubio]

A comarca dos Ancares conservou un rico herdo cultural sobre a visión da morte. Podo dar fe das comidas funerarias nas que se integraban a morte e a vida dos que a continuaban.

E permaneceron fieis ao seu modo de vida ata que os habitantes decidiron abandonalas porque a potencial riqueza agropecuaria non se pode desenvolver con tal orografía e non se promoveu outra actividade alternativa. Do mesmo xeito que conservou a cultura da morte, tamén mantivo a da vida e a da mesa. Sabíano os escritores que a visitaban asiduamente, pola beleza e pola gastronomía (Cunqueiro, Fole, Castroviejo…).