A adhesión das clases populares á causa liberal [cas]

Tudo bloco histórico ou ordenamento constituido, apóiase non só na violencia ou a capacidade coercitiva da caste que domea, senón tamén na adhesión dos xunguidos á visión do mundo da devandita ( A. Gramsci)

Apunta Owen Jones, que hoxe non procuramos a culpa en vertical, senón dun xeito horizontal

O Hayek ou o Friedman actúan hoxe coma os grandes “frontman” das elites, labrando isa concepción hexemónica na que estamos mergulladas. Intelectuais de orquestra de ocasión, ciscados polas universidades e a midia sostida con publicidade, encárganse de martelar a vulgarización da filosofía das cras dominadoras, até facela entendibel para calquer público…

2 gústame

El Financial Times, diario de referencia de los liberales pese a que sólo lo citan cuando les conviene, acaba de iniciar una serie con el significativo título de Low yelds, high stress (bajos intereses, alto estrés) con algunos datos que convierten las dificultades que afronta el modelo de reparto español en una broma: en EE UU, el agujero de los planes de pensiones –públicos o privados, todos se basan en el sistema de capitalización- suma la friolera de 4 billones de dólares. Desde 1999, sus activos han crecido el 105%, y este es el dato que suelen subrayar los medios, pasando por alto que los compromisos de pago de pensiones adquiridos en el mismo periodo han subido simultáneamente el 278%.

El otro ejemplo clave que ha implosionado este verano es Chile, el gran modelo de capitalización tantas veces aludido por los neoliberales sin importarles demasiado que lo impusiera a la fuerza Augusto Pinochet. El sistema hace tiempo que amenaza derribo. En Argentina, la catástrofe de un modelo gemelo fue abortada por intervención de Cristina Kirchner, pero ahora incluso en Chile la situación se ha vuelto insostenible: centenares de miles de personas han tomado las calles este verano para protestar por un sistema que, después de toda una vida de cotizar, sólo es capaz de ofrecer pensiones de miseria, que oscilan entre un tercio y la mitad del salario.

Muchos sectores reformistas intentaron, sobre todo en la década de 1990, que España también se pasara al modelo chileno y para ello lanzaron todo tipo de “informes académicos”. La entidad que más se significó fue el Círculo de Empresarios bajo la batuta de Claudio Boada, hoy miembro del Consejo Administración del Grupo Prisa, editora de El País.

2 gústame

Ese lunes los diarios griegos informaban, como lo hacen ya casi a diario, de los deberes pendientes del país para poder recibir los diversos desembolsos pendientes de los rescates, sin los que corre el riesgo de quedarse sin dinero líquido para pagar salarios, vencimientos de deuda y atrasos.

. La empresa Atenas Medical Group iba a encargarse de la atención sanitaria a los niños de la isla Fournos Ikaria. Imágenes de niños con sonrisas de oreja a oreja.
“¿Esto nos enorgullece ahora como país? ¿Desde cuándo la salud de los niños de una isla griega depende de la caridad de un hombre de negocios? En este país todo iría perfecto si tuviéramos la cantidad de dinero que ha sido robada”, interpeló Papanotas al tertuliano tras el vídeo. Su oponente, cada vez más exaltado, le replicó: **“Estoy contento de que si el Estado no puede y Europa no nos apoya, haya algunos empresarios que ayuden”.**

_ La presentadora entonces dio paso a los anuncios. _
A la vuelta de la publicad, una llamada irrumpió en directo. “Por favor, ¡dejadme un minuto para hablar!”. Estas fueron las primeras palabras del propietario de la cadena, Dimitris Kontominas. “Qué vergüenza, lo que he oído hoy de los griegos que trabajan en un canal [de televisión] que hace todo lo posible para ayudar al mundo. ¡Me ha dado una vergüenza que no había sentido nunca en mi vida!”, continuó.
“El Estado no puede estar en todas partes. En lugar de enviar felicitaciones a estos empresarios que dan dinero a cada pareja casada en la isla, a cada mujer para que dé a luz y se ocupe de sus hijos hasta la edad de catorce años, ¿lo condenamos?”, cuestionó con un tono de voz cada vez más alto. Asimismo, aprovechó para recordar que los empresarios ayudan a reparar la imagen de las islas griegas, dañada, a su parecer, por la prostitución, los robos y los refugiados.
Estaba claro que al patrón no le había gustado nada que se cuestionara la caridad que presta Atenas Medical Group. “Los hospitales [públicos] han muerto”, recordó, por lo que, según él, necesitan inversores privados. También aprovechó la llamada para aplaudir la privatización del aeropuerto.

2 gústame

muito bom o post…

Leo na primeira páxina do Faro de Vigo que “Galicia xenera a mesma riqueza agora que en 2008, e con 216.000 traballadores menos”. Engádese que a economía galega medrou no último ano a un ritmo do 3%, co cal se acurta o diferencial co resto do estado.

O xornal véndenos o titular na primeira páxina como un síntoma de recuperación. Se producimos o mesmo que ao comezo da crise, é evidente que remontamos o perdido e superamos a crise. Non só iso, enriba melloramos en productividade. Que vos parece?

------

_Atención ao tratamento do mesmo informe da Xunta por parte da Voz de Galicia, que xa de entrada titula: A economía galega colle ritmo. Nunha sesión de masaxe a base de aromas e aceites esenciais cábenlle, entre outras fregas: “crecemento”, “incremento”, “tirón”, “acelerón”, “alza”, “avance”, “óptimo”, “superando as previsións”, “récord” “todos os sectores en positivo”, “repunte” ou, falando de masaxe: “a economía galega exhibe músculo”… _

Insuperábel.

2 gústame

Para mais da chave eleitoral, abstêm-se de dizer, se há 216000 trabalhadores menos (=216000 desempregados-precários-migrados mais), quem leva os lucros de essas marabilhas…era boa: as classes sociais já não existem mais!, os lucros são para o país, a sociedade a cidadanía toda!

1 gústame

Ligada:

1 gústame